
Terug in Kenia. Vanaf het moment dat ze in Kenia hoorden dat ik voor twee weken terug zou komen, kreeg ik het ene na het andere berichtje ‘welkom thuis’. Het geeft een warm en mooi gevoel om hier zo welkom te zijn.
Na een vlucht via Parijs en een reis van 16 uur in totaal, kwam ik woensdagavond aan op Nairobi airport. Ik werd opgewacht door twee jongens die bij Macheo werken en na een rit vol regen was ik eindelijk om elf uur in het vrijwilligershuis. Alsof ik niet weggeweest was.
De donderdag was meteen vroeg eruit. Een dag mee met Kim Rigamuh, social worker bij Watoto Wenye Nguvu en actief op gebied van micro finance groepen. Maar eerst een weerzien met de kinderen die bij het kindertehuis wonen. April is vakantie maand van school en dus waren de meeste kinderen. Ik had een Nijntje blik vol met kinderkoekjes vanuit Nederland meegekregen en die heb ik met theetijd uitgedeeld. Wat een feest, binnen no time kwamen ze overal vandaan en voor ik het wist was het blik leeg.
Samen met Kim heb ik drie projectgroepen bezocht. Een in Makutano en twee in Donyo Sabuk. Wat een inspirerende mensen. Voor het gesprek in Makutano gingen we naar het huisje van een vrouw die een micro financiering heeft lopen via de groep. De werkwijze is simpel en werkt super. Nieuwe leden moeten eerst door de vrouwen binnen de groep worden geaccepteerd voordat een lening mag worden gegeven. Vervolgens wordt een contract opgesteld met de hoogte van de lening en de termijn waarin wordt terugbetaald. Meestal binnen een jaar. Ieder lid van de groep tekent voor het verstrekken van de lening aan een van de leden. Per vergadering, die een keer per week gehouden wordt, legt ieder lid Kshs 50 in (ongeveer € 0,50). Komt een lid te laat bij de vergadering dan moet deze voor straf Kshs 50 extra inleggen. Mobiele telefoons mogen niet aan staan tijden de vergadering. Alles gaat heel gestructureerd. Tijdens de vergadering wordt door ieder lid naast het inleggeld ook geld gegeven voor de afbetaling, dit wordt op verschillende manieren bijgehouden. Een persoonlijk soort bankboekje, een lijst voor de penningmeester waarop alles wordt bijgehouden maar ook een verzamellijst voor de maatschappelijk werker van het project die deze micro financieringen mogelijk maakt. Ik was erg onder de indruk over het door hen opgezette systeem en de betrokkenheid van de leden van de groep. Daarnaast werd gezamenlijk nog een pak meel van 2 kg gekocht en dat werd als een soort prijs verloot onder de aanwezige leden, als een soort extra’tje.
Bij de tweede en derde groepen werken ze met een zelfde systeem en ook daar werkt het perfect. Er zijn zelfs mensen die al een tweede of derde lening hebben. Een prachtig systeem wat het mogelijk maakt voor mensen die niet bij een bank kunnen aankloppen om hun leven op te bouwen. De mensen die echt willen, zetten zich dan ook volledig in en werken aan een toekomst. Ik was enorm blij en dankbaar dat ik dit mocht meemaken, het geeft een beeld van hoe we met micro financiering kunnen gaan werken binnen Circle4Life.
De eerste vrouw binnen de projecten van DISC/Circle4Life is inmiddels benaderd. Oma Marieta uit Donyo Sabuk. De derde groep die we bezocht hadden, is midden in het centrum van Donyo en Marieta heeft haar kraampje naast twee vrouwen uit de groep. Het voorstel om Marieta uit te nodigen om deel te gaan uitmaken van de groep werd besproken tijdens de bijeenkomst en met algemene stemmen geaccepteerd. Het is nu aan twee vrouwen uit de groep om het voorstel met Marieta te bepraten. Uit de verhalen bleek dat een van de vrouwen het onderwerp al een keer eerder ter sprake had gebracht bij Marieta maar dat ze toen heeft bedankt omdat haar persoonlijke situatie het niet toeliet om een lening af te sluiten. Nu Circle4Life haar op weg heeft kunnen helpen met het schoonmaken va n haar huisje en de aanschaf van een dubbel stapelbed met matrassen, lakens en dekens, lijkt er nu niets meer in de weg te staan. We blijven haar volgen en zijn benieuwd naar haar beslissing!
Iedere keer als ik langs haar kraampje loop in Donyo, ga ik even naar toe en iedere keer weer word ik omarmd en straalt ze van oor tot oor. Ik ben ervan overtuigd dat het goed gaat komen. Ze laat zien dat ze verantwoordelijk is en voor haar kleinkinderen wil zorgen en iedere morgen staat ze op tien uur op de markt om te blijven zitten tot ze haar sukuma wiki en spinazie heeft verkocht.
Baby Wambua heb ik heel even mogen bewonderen in het kindertehuis Community of Hope in Kilimambogo. In een eerder bericht meldde ik dat we bezig zijn om opvang te regelen voor dit kleine mannetje maar na aankomst in Thika bleek het verhaal ietwat anders in elkaar te zitten. De maatschappelijk werkster van Community of Hope wist namelijk niet dat het ventje op de adoptielijst staat. Het bleek dat de moeder voor geboorte, met akkoord van de overige familieleden, getekend heeft voor afstaan van haar kindje voor adoptie. Direct na de geboorte is het kindje bij haar weggehaald en het verblijft nu tijdelijk dus bij Community of Hope, totdat alles rondom de adoptie geregeld is. Circle4Life zal de babyvoeding sponsoren totdat een adoptie rond is.
Zaterdag was wederom een dag Donyo Sabuk. Als eerste bezocht ik het Seminar wat door DISC was georganiseerd voor de jongeren uit Donyo en omgeving en wat in de kerkzaal. Het is het tweede seminar wat georganiseerd werd. Vorig jaar was de eerste sessie en dat bleek een succes. Ook deze keer was het zeer succesvol en werd het seminar door twee en veertig jongeren bezocht. Het was een drie daags seminar wat mede mogelijk gemaakt werd door sponsors uit Duitsland en Nederland. De jongeren kregen hier een soort workshops en voorlichting over verschillende onderwerpen zoals omgangsvormen en respect, voorlichting op sexueel gebied, HIV/Aids, hygiene, Jiggers, het belang van scholing maar ook drugs en drugsverslaving. Circle4Life had bijgedragen via de Jiggers Presentatie. De response was enorm en de betrokkenheid groot. Aan het eind van de dag had ik de eer om aan alle deelnemers een certificaat uit te mogen reiken.
Op het seminar was ik Hellen tegen gekomen, het meisje wat vorig jaar in haar eentje een miskraam had gekregen en uit een zeer arm gezin komt hoog in de bergen van Baringo. Tijdens mijn bezoek in februari ontmoetten we haar moeder, zusjes en broertje. Het jongste zusje was ziek en kon plotseling in slaap vallen. Omdat we dit niet vertrouwden besloten we ook Agnes, het meisje, te helpen en is ze meegenomen naar het ziekenhuis. Enerzijds was het geruststellend te horen dat het geen slaapziekte of een aanverwante ziekte is, maar anderzijds bleek het toch verontrustend omdat het meisje een zware malaria te pakken had en we niet langer hadden moeten wachten. De medicijnen hebben hun werk gedaan en Agnes is hersteld. Nu bleek echter de moeder, Catherine, ernstig ziek te zijn. Hellen maakte zich erge zorgen om haar moeder die al ruim anderhalve week heel ziek is. Vermoedelijk zal dit ook malaria zijn, woensdagmorgen halen Margaret (DISC) en ik haar op en nemen haar mee naar het ziekenhuis. Het gezin bleek al een paar dagen geen eten gehad te hebben, alles was op en omdat de moeder ziek is, is ze helemaal niet in staat om voor eten te zorgen. Hellen had geld geleend van een vriend om wat eten te kopen en mee terug te nemen. Hier was dus onmiddellijk hulp nodig. We hebben Hellen eten voor een week meegegeven. Bonen, rijst, meel, mais, olie, groente, uien, zeep, lucifers, thee en suiker. Vervolgens hebben we haar met een boda boda (taxi brommer) weg laten brengen tot zover het ging. Het laatste stuk zou ze lopen. Ik ben benieuwd hoe we het gezin woensdag aantreffen. Dat hulp echt dringend nodig is, bleek direct. Circle4Life gaat als eerste de moeder helpen en zorgen dat er muskietennetten en goede bedden komen. We houden u ook hiervan op de hoogte.
Na afloop van het seminar mocht ik de vergadering bijwonen met betrekking tot het voetbaltoernooi van volgende week. Petje af hoe dit wordt aangepakt. Er zullen tien teams aan meedoen, waarvan een, MYCA FC, uit Nairobi komt. Er zal een officiĆ«le opening met daarna een korte impressie over de rellen na de verkiezingen in 2007/2008 zijn waarna om 1 uur ’s middags het thuisteam, Kilimambogo Buffaloes, de aftrap zal doen. Een toernooi wat op zondag 29 april met een finale zal eindigen. Voormalig trainer/coach Zico van het Keniaanse nationaal team heeft toegezegd te willen komen en gister kreeg Charles het geweldige nieuws dat ook de huidige coach Francis Kimanzi wil proberen te komen. Ze zijn erg onder de indruk over het initiatief en willen dit graag steunen. In overleg met de teams is besloten dat de gesponsorde kleding van PSV en WMC en de ballen na afloop van het toernooi als een prijs uitgedeeld gaan worden.
Ieder deelnemend team krijgt een voetbal, waarbij de vier eerste teams de AJAX ballen zullen krijgen. Verder krijgt het team wat derde wordt nog een shirt van WMC Heerhugowaard, het team wat tweede wordt een shirt en short van WMC en de winnaar krijgt naast de AJAX bal de rode shirts van PSV en WMC en een grote bokaal. Vier dagen nog en dan is de start… een toernooi bedoelt om de jongeren bewust te maken van het feit dat onlusten niet de oplossing zijn en een drama als in 2007/2008 niet nog een keer mag gebeuren.