Grace
Zestien lentes zo jong… Het zal je maar gebeuren. Zestien en ruim acht maanden zwanger. Voor ons een schok, hier is het orde van de dag. Deze tiener is de dochter van Rose, de vrouw uit ons sponsorprogramma die 1 september overleed aan de gevolgen van aids. Grace was volgens zeggen 'getrouwd' met een eenentwintig jarige jongen en zij woonden samen in een klein huisje in de buurt van haar moeder. Toen Grace vertelde dat ze zwanger was, was het huwelijk ineens over. Manlief is met alle spullen met de noorderzon vertrokken. Toen Grace, die nog in groep zeven van de basisschool zit, uit school kwam was het huisje leeg en stond ze op straat. Naar haar moeder terug was niet meer mogelijk omdat zij inmiddels ernstig ziek was en ook nog de zorg voor het nu negenjarige zusje van Grace had. Grace is opgevangen door de buurvrouw van haar moeder. Een jonge Keniaanse vrouw die zelf een baby heeft van een maand of zes.
Donderdag hebben we Grace bezocht en haar geholpen met de meest noodzakelijke babyspullen maar ook matrasbeschermer, celstof matjes, kraamverband en… navelklemmetje en steriele gaasjes, zeep, gel en wat nog meer nodig is voor het geval de baby thuis geboren wordt.. In eerste instantie zou ze bij haar broer gaan wonen met de baby maar na overleg met de buurvrouw is besloten dat ze daar blijft tot de baby een maand of zes is. De huur voor de maanden juli en augustus voor het huisje van haar moeder, totaal negen euro, hebben wij aan de huisbaas voldaan en met haar is afgesproken dat het huisje beschikbaar blijft voor Grace. Als zij in staat is om straks alleen te slapen met en te zorgen voor dit kleine kindje dan komt zij in het huisje van haar moeder te wonen en gaan wij haar helpen met de huur en haar schoolkosten. Want dat is iets wat hard nodig is wil zij iets van haar toekomst willen maken. Mogelijk dat we de buurvrouw als oppasmoeder kunnen vragen waarbij ze dan een kleine vergoeding kan verdienen door op de baby van Grace te passen zodat zij naar school kan. Gisteravond kwam het onverwachte bericht dat Grace het leven heeft geschonken aan een dochter, drie weken voor haar uitgerekende datum. Ze is thuis bevallen omdat de bevalling erg snel ging en er door het slechte weer geen mogelijkheid was om nog naar het ziekenhuis te gaan. Het regenseizoen lijkt begonnen hier en de weg van Ndulya naar Kilimambogo was een grote modderpoel. Zondagmorgen gaan Margarete en ik naar haar toe en laten we zowel Grace als de baby nakijken in de kraamkliniek.
Het negenjarige zusje, Teresia, woont nu tijdelijk bij haar oudste zus. Helaas is dit geen succes. Ze wordt geslagen en als oud vuil behandeld. Ook de andere zus bleek dezelfde nare gewoonte te hebben en daar was ze door de oudste zus weggehaald. Ze kwam dus van de regen in de drup. Ook hier gaan we aan de slag om te kijken wat voor oplossingen er zijn. Mogelijk dat ze bij haar zus Grace kan gaan wonen op het moment dat zij in haar ‘eigen’ huisje kan gaan wonen.

Donyo Coffee Primary School
Vrijdag hebben we deze kleuter- en basisschool bezocht in het kader van de scholenactie via basisschool De Fontein in Alphen aan den Rijn. Deze school gaat de school in Baringo sponsoren en met filmpjes van de kinderen uit de drie groepen acht zijn we naar de Nursery gegaan. De filmpjes lieten dansjes en liedjes zien van de Nederlandse kinderen en in het Swahili vroegen zij de Keniaanse kinderen hoe het daar is. De kleuters verdrongen zich om de laptop en kropen er zowat in bij het zien van de dansende kinderen. Met hele blije snoetjes genoten ze zichtbaar van deze vreemde kinderen. De juf ging met haar kleuters een liedje doen, een Swahili liedje over het ochtendritueel van opstaan, wassen, eten en naar school gaan. Daarna noemde zij kleuren in het Engels en riepen de kinderen vervolgens wat die kleur was.
De kleuterklas heeft een hobbelige zand- en kleigrond en in overleg met de directrice en de onderwijzeres is afgesproken dat we met de opbrengst van de scholenactie een cementvloer laten maken. Verder komt er een boekenkastje waar de kinderen hun schriften, boeken en potloden kunnen opbergen zodat deze niet meer mee naar huis hoeven en kwijtraken. Verder gaan we matrassen kopen voor het slapen van de peuters, tafels en stoeltjes voor de kleuters en als er dan nog geld over is, gaan we schooluniformpjes laten maken voor de kinderen die niets hebben. Hiermee steunen we dan ook weer de plaatselijke naaisters.
In deze kleuterklas werden we gewezen op twee kleine zusjes. Jacqueline van 5 en Ruth van 3. Hun moeder is twee jaar geleden overleden en zij groeien op bij hun oma. Nu ligt de oma tijdelijk in het ziekenhuis in Nairobi vanwege tb en de vader, die gelukkig nog wel in beeld is, werkt ergens in Nairobi en woont niet in Baringo. De meisjes worden nu verzorgd door een tante tot de oma terug is. Jacqueline echter heeft een oogziekte en heeft dringend hulp nodig. Zodra de oma terug is, gaan we met haar praten en vragen om toestemming om de twee meisjes mee te nemen naar de kliniek. We willen ze laten testen op tb en hiv (de moeder is aan aids overleden) en de oudste willen we meenemen nog naar een oogspecialist.

Doughlas
Met het gezin van Doughlas gaat het niet goed. De slechte hygiene en gebrek aan voedsel lijken niet te overwinnen voor de ouders. Doughlas komt bijna altijd zonder eten op school  en omdat deze school niet meer in een schoolvoedselprogramma meedoet, kan hij ook op deze manier geen voedsel meer krijgen. De buitenste rand van zijn korte haartjes heeft inmiddels een koperkleur en ook de onderwijzeres vertelde dat hij altijd zonder eten naar school komt. Na een gesprek met Doughlas vertelde hij dat hij soms een keer per dag eten heeft maar dat het altijd te weinig is. Daarnaast is hij weer ernstig geïnfecteerd met jiggers, de zandvlooi die onderhuids eitjes legt.
Daarbij is het vorig jaar nieuw gebouwde huis deels is ingestort. Waarschijnlijk door een montage fout van de fundi (aannemer) is het dak tijdens een enorme windvlaag eraf gerukt en heeft in zijn verwoestende vlucht een deel van de muren van de slaapkamer meegetrokken waardoor deze ingestort zijn. Het gezin woont nu weer in het oude tochtige hutje wat als keuken dienst deed nu. We hebben besloten dat we het materiaal wat nog daar is opnieuw gaan gebruiken om het huisje weer op te bouwen maar beperken ons tot 1 kamer en moeten daarna met onze partner ingesprek of verdere hulp aan dit gezin wel zin heeft. Ze lijken niet bereid om te veranderen, niet voor hun kinderen en ook niet voor zichzelf en we gaan nu in gesprek met de kinderbescherming hoe verder te gaan met deze kinderen.

Nyoda Korogocho Slums
Zaterdag heeft de officiële opening plaatsgevonden van het computer-educatiecentrum. Helaas zonder computers want die zijn nog niet afgeleverd. Het programma stond al weken vast en de kinderen en ouders uit de sloppenwijk zijn weken bezig geweest met voorbereidingen. Voorafgaand aan de opening hebben we een bezoek gebracht aan drie gezinnen in de sloppenwijk. Gezinnen die het erg moeilijk hebben en worstelen om hun hoofd boven water te houden. Het mooie is dat deze moeders en vader inzien dat hun kinderen een betere toekomst verdienen en daar ook voor willen vechten. Samen met Nyoda gaan we kijken of er een mogelijkheid is om te sponsoren in het Family Empowerment programma zodat de meest behoeftige mensen geholpen kunnen worden zodat ook hun kinderen naar school kunnen.
Na een welkom, in de ruimte van de katholieke kerk die tevens als school dienst doet, door de captain, Julias Omenda, waren er kinderen die een gedicht opdroegen over het leven in de sloppenwijk Korogocho en hun wil om te vechten voor een beter leven. Er werden toespraken gehouden door kinderen, ouders en stafleden van Nyoda en daarna mocht ik mijn verhaal houden over de hulp die wij kunnen bieden door middel van de sponsoring van de computers en het belang ervan maar ook het geven van de door Ajax geschonken junior tenues en ballen was hier een onderdeel van.

De kinderen waren uitzinnig blij en er werd driftig gepast en geposeerd. Omdat het aantal tenues nog niet voldoende is voor alle kinderen werden er groepjes gemaakt en van de afzonderlijke groepjes werden foto’s gemaakt. Een van de stafleden fluisterde me toe dat dit de eerste keer is dat deze jonge MYSA voetballertjes een echt tenue hebben gekregen, vaak voetballen ze in oude kleren of afgedankt en kapotte voetbals. In de zaal zaten een aantal moeders met kleine kinderen en baby’s en de Happy Horse knuffels hebben daar een nieuw baasje gevonden. Sommige kinderen schrokken van de knuffels omdat ze zoiets nog nooit gezien hadden maar al snel werd er druk door de kinderen met de knuffels gespeeld en ook de Ajax junior voetballen werden druk uitgeprobeerd.

Daarna volgde een lunch. De moeders uit de sloppenwijk hadden gezamenlijk eten gekookt. Iets wat voor hen een fortuin moet hebben gekost want kosten noch moeite waren gespaard. We werden verrast met chapati, een groentesoep met rundvlees, rijst, een groentegerecht met doperwten en koriander en wittekool met geraspte wortel. Deze geweldige dag werd afgesloten met een gesprek met het bestuur van Nyoda en besloten is dat we gaan kijken op welke wijze wij kunnen bijdragen aan het Family Empowerment programma en de ondersteuning van sommige kinderen met de schoolkosten. Na een zeer inspirerende dag vertrokken we lopend door de sloppenwijk richting de standplaats voor de matatu. Een trieste terugweg. Het regende en de modder en het vuil leken hierdoor nog triester dan normaal. Gelukkig kunnen we terugkijken op een hele mooie dag en als het meezit worden de computers maandag afgeleverd.

Dit was de eerste week in een notendop alhoewel het verhaal wel wat langer is geworden dan gepland. Het lukt me niet om alles wat ik hiermee maak in kortere verhalen samen te vatten. Tot het volgende reisver