De tijd vliegt en de tweede week Kenia zit er al bijna weer op. Een week van veel bezoeken en ervaringen, eindeloze wandel- en klimtochten, die ik graag met u wil delen. Bestaande projecten maar ook nieuwe en onverwachte wendingen van lopende dingen. Ik hoop dat ik u zo een beeld kan geven van de activiteiten in Kenia.

Grace en Ellen Mukonye
Op zaterdagavond 13 oktober om 20.54 uur zag Ellen Mukonye het eerste levenslicht. Ellen is de dochter van Grace, de zestienjarige tiener uit Ndulya en dochter van Rose, de moeder die op 1 september aan aids is overleden. Grace en Ellen zijn in goede gezondheid en het geeft een goed gevoel dat de status van Grace hiv negatief is. Omdat het weer erg slecht was, lukte het Grace niet meer om naar het ziekenhuis te gaan en is de baby in bijzijn van haar guardian en een lokale vroedvrouw thuis geboren. Gelukkig hadden we de donderdag ervoor kraammateriaal en steriele spullen en een navelklemmetje achtergelaten en dit is ook echt gebruikt.  Op maandag hebben we Grace en Ellen thuis opgezocht en heb ik, na aanwijzingen van een kraamverzorgende uit Nederland, de moeder en baby gecontroleerd. Alles zag er prima uit. Dinsdag hebben we hen meegenomen naar de kliniek in Kyeleni voor een controle. Omdat ooginfecties bij pasgeboren baby’s hier regelmatig voorkomen, heeft Ellen een oogcreme gekregen om dit te voorkomen en Grace een antibioticum om een evenuele ontsteking in te dammen. Woensdag moest zij terug met haar guardian voor de eerste vaccinatie van baby Ellen. Dit wordt een keer per week gedaan en om die reden moest ze terug. Ook moest ze die dag een aanbevelingsbrief krijgen van het dorpshoofd om zo via de kliniek een geboortebewijs te krijgen voor haar baby. Als ze in het ziekenhuis bevallen was, had ze deze automatisch gekregen. Grace en Ellen blijven voorlopig onder de hoede van de guardian en wij helpen met aanvullingen van voeding. We gaan nu kijken hoe we een goede oplossing voor de toekomst kunnen vinden omdat het voor Grace erg belangrijk is om haar school af te maken.

Felix
Helaas blijkt de situatie rondom de gehandicapte Felix slechter te zijn dan we hadden aangenomen. De dokters die hem in januari dit jaar onderzocht hadden, kwamen met de conclusie dat zijn situatie verbeterd kon worden door een operatie waarbij de stand van de heupjes gecorrigeerd zou worden en er spieren uit een deel van het lichaam langs zijn benen geplaatst zouden worden. Een twee- tot driejarige revalidatie in de kliniek zou daarna volgen. En.. hij zou kunnen leren lopen. Dinsdag 16 oktober zijn we terug gegaan voor een afspraak waarbij hij opnieuw onderzocht zou worden en zou worden gekeken naar een begin voor de therapie. Voor ons vertrek hadden we het gezin de dag ervoor bezocht en wat bleek. Felix beste vriendje Dikki uh Rikki.... Felix kan de R niet zeggen, bleek door kinderen uit de buurt te zijn gestolen en Felix was niet in staat daar iets tegen te doen. Met vol enthousiasme bezig om een nieuwe Rikki hierheen te krijgen. En... het gaat lukken. Guido van Genechten, de geestelijk vader van Rikki, heeft een nieuw konijn ter beschikking gesteld en ook Ben van de Boogaard uit Slenaken heeft een Rikki op de kop weten te tikken. Op 30 oktober ontmoet ik hem in Mombasa en zal voorzichtig de Rikki's in ontvangst nemen. Wat zal Felix blij zijn! Dinsdag dus op weg naarOl Kalou! Dat ons bezoek anders werd dan verwacht, hadden we toen nog niet voor mogelijk gehouden. Het team van Italiaanse specialisten bleek deze week in Ol Kalou en Felix is door twee van hen onderzocht terwijl er zo’n drie anderen nog omheen stonden. Al snel werd duidelijk dat een operatie helemaal niet mogelijk is. Het ventje zou door een vreselijk pijn heen moeten en de kans van slagen is nagenoeg nihil omdat hij niet eens kan staan. Hij zal met grote waarschijnlijkheid nooit kunnen lopen.
De specialisten constateerden tevens het begin van scoliose, een vergroeiing van de ruggengraat waarbij hij veel pijn zou kunnen gaan krijgen. Het advies was een korset zolang hij in de groei is en we hebben meteen besloten om het aan te laten meten. Donderdag moeten we terug voor het passen en halen van het korset. Deze week hebben we een bezoek gebracht aan Joytown Primary School in Thika, een school voor gehandicapte kinderen. Margarete, maatschappelijk werkster bij DISC onze partner in Kenia, moet met een aanbevelingsbrief terugkomen naar de school en dan een afspraak maken voor een intake gesprek met Felix en zijn moeder. Daarna wordt de aanmeldingsprocedure gestart en 3 oktober 2013 sluit de inschrijving voor deze school. Medio oktober 2013 wordt bekend of Felix wordt toegelaten op deze privé school. We gaan de moeder en jongeren van DISC vragen om Felix alvast de basisdingen voor de Nursery school bij te gaan brengen. Hij zal dan een of twee keer per week bij DISC les gaan krijgen. Daarnaast willen we gaan kijken of de moeder in aanmerking kan komen voor een micro krediet zodat zij zelf in staat zal zijn inkomen te verkrijgen. Circle4Life gaat als Felix wordt aangenomen de schoolkosten betalen.

Catherine
De alleenstaande moeder van vijf kinderen die hoog in de bergen van Baringo woont, hebben wij woensdag bezocht. Het nieuwe huis vordert gestaag. De muren, deuren, kozijnen voor de deuren en ramen staan en zijn geplaatst. De dakspanten waren gemaakt en de dag dat wij kwamen werden de ijzeren golfplaten gemonteerd. Ook hier worden verbeteringsslagen gemaakt in de bouw. De nok van het dak werd voorzien van in een hoek gevouwen golfplaten om zo te voorkomen dat er regen door de aansluitnaden naar binnenkomt. Er wordt nog een dakgoot van golfplaat onder de rand van het dak gemaakt om zo de overvloedige regen af te voeren en op te vangen in grote plastic tonnen. Op deze manier kan Catherine het regenwater gebruiken en hoeft niet voor iedere jerrycan water naar een waterpunt te lopen.  De cementvloer moet nog worden gegoten en de verwachting is dat zij over twee dagen in het huisje kan trekken. Het stapelbed zal weer gemonteerd worden en de klamboe’s opgehangen. Het oude eenpersoonsbed van Catherine wat op instorten staat, zal worden vervangen en DISC gaat haar voorlichting geven over het verbouwen van Sukuma Wiki (een groene groente die overal in Kenia gegeten wordt) in stevige plastic zakken met gaten aan de zijkanten. Op deze manier kan ze groente verbouwen zonder veel ruimte te hoeven gebruiken. Van de oude stenen gaat ze een soort hekje maken om haar shamba (veld) te beschermen tegen buffels. Vlak bij haar nieuwe huisje wil ze mais gaan verbouwen en we hebben haar aangeraden ook tomaten in plastic emmers te gaan kweken. Ook die kan ze tegen de muur zetten zodat ze beschermd zijn. Daarnaast gaan we mogelijk een paar kippen en haan doneren en die zullen ’s nachts in het al aanwezige kippenhok verblijven om zo niet ten prooi te vallen aan hyena’s die hier ook leven. Als dit op de rit is, kunnen we haar nog tijdelijk blijven volgen om te kijken hoe het verdere verloop is maar haar inzet is goed en we hebben er vertrouwen in dat deze moeder het gaat redden.

Nyoda CBO Korogocho
De computers die door Scope Scholengemeenschap zijn gedoneerd en door Y&O Freight en Kortmann APS naar Nairobi zijn gevlogen, staan op dit moment nog steeds op het vliegveld. De douane heeft de opgegeven waarde die wij gehanteerd hebben niet geaccepteerd. Ik (Ellen) ben op donderdag naar het vliegveld geweest en heb de hele dag doorgebracht samen met de medewerkers van Swift Logistics, de transportpartner aan Keniaanse zijde, om enige voortgang te kunnen boeken. Ik heb moeten praten als brugman en uiteindelijk is het na veel, heel veel moeite gelukt om het door de douane vastgestelde bedrag met ruim 75% naar beneden te krijgen. Het nu te betalen bedrag voor invoerrechten moet worden voldaan anders wordt de zending niet vrijgegeven. Verwachting is dat de computers zaterdag of uiterlijk maandag worden afgeleverd bij Nyoda in de sloppenwijk Korogocho. Precies op tijd want dinsdag staat de eerste computerles op het programma voor een groep jongeren.

Omdat een aantal projecten in de afrondingsfase zitten of al afgerond zijn, hebben Margarete Njeri en Ellen van Gemert op vrijdag een bezoek gebracht aan een vijftal gezinnen in Parc Village, een soort nederzetting in de bergen. Na een hele lange klimtocht kwamen we aan bij de eerste hutjes. We hebben een opa en een oma ontmoet en die hebben ons het een en ander verteld over hun gezinnen. Er is hier dringend hulp nodig. De oude man werkt zelf nog op zijn shamba en de ouders van de kinderen gaan iedere dag op zoek naar een casual job, een tijdelijk baantje. Vaak is dit niet meer dan drie dagen in de week omdat er geen werk is. Gemiddeld is het inkomen per persoon per dag ca. € 1,00. Je kunt dus wel nagaan dat het met vijf kinderen en een gezamenlijk inkomen van € 6,00 per week bijna niet mogelijk is om te leven. Toch slagen deze mensen er in om hun compound en huisjes netjes te houden. Helaas is de staat van sommige huisjes erg slecht en slapen er vijf kinderen in een hut die werkelijk op instorten staat. Er zijn geen bedden en ze slapen op de kleigrond. Een aantal kinderen kan naar school maar voor drie van hen is er geen geld om ze naar school te laten gaan. Het oudste meisje in het eerste bezochte gezin is 17. Zij werkt nu als huishoudster bij iemand thuis maar wil heel graag een opleiding gaan volgen. Zij heeft haar Primary School afgemaakt en wil graag een vocational training gaan doen, een vakopleiding. We gaan nu onderzoeken of er mogelijkheden zijn voor een opleiding tot naaister of kapster. Als zij dit kan doen, kan ze als ze klaar is haar broertjes en zusjes helpen met het mogelijk maken van naar school gaan.

Een ander gezin wat we bezocht hebben, betreft een alleenstaande vader met drie kinderen. Twee meisjes van 16 en 14 en een jongetje van 10 jaar oud. De moeder van de kinderen is overleden bij de bevalling van het jongetje en sindsdien staat deze vader er alleen voor. Ze slapen met z’n vieren in een klein huisje, samen in een bed. Als het te klein is, slaapt er een op de kleigrond. Het dak van het huisje is in een vreselijke staat. Er zitten gaten in ter grootte van een voetbal en met het nu al begonnen regenseizoen, loopt huisje van binnen vol water. Dit gezin zal prioriteit gaan krijgen omdat de vader niet in staat is dit zelf op te laten knappen. Ook deze man werkt als casual worker en heeft een zeer gering inkomen. Hij heeft wel zoveel verantwoording dat hij werkt voor de toekomst van zijn kinderen en alle drie gaan ze naar school. De meisjes houden het huisje netjes en er stonden zelfs twee afgesneden plastic emmers voor de deur met een plant erin.

  
Zo hebben we nog een aantal gezinnen bezocht en staan er nog meer bezoeken in de planning. Daarna zullen we moeten gaan kijken wie het hardste hulp nodig heeft en dan samen met de medewerkers van DISC gaan kijken wat wel en niet gedaan kan gaan worden. Wij houden u op de hoogte.

Mercelino Wambua en GraceMary
Deze twee baby’s zijn in ons sponsorprogramma opgenomen en verblijven bij Community of Hope, een kinderopvang behorende bij een door de zusters van een kerkgenootschap gerunde opvang.
Verblijven is niet helemaal het juiste woord meer. Mercelino Wambua, de nu zes maanden oude baby, die na zijn geboorte door zijn biologische moeder ter adoptie is afgestaan, blijkt ruim een maand geleden het tehuis verlaten te hebben. Hij is naar kindertehuis Mamagina in Nairobi gegaan in afwachting van zijn adoptie. De adoptieprocedure voor zowel binnen- als buitenlandse adopties is minimaal zes maanden en in die periode wordt het Keniaanse gezin wat Mercelino gaat adopteren een aantal keer bezocht om te worden gewogen of ze een adoptiekind aankunnen. Mercelino zit nu in de procedure van adoptie en voor ons houdt hiermee de sponsoring van babyvoeding voor dit kleine jongetje op. We wensen hem een gelukkige en gezonde toekomst bij zijn nieuwe papa en mama.
GraceMary, het nu anderhalf jaar oude zusje van Doughlas uit ons sponsorprogramma verblijft nog wel in Community of Hope en gaat langzaam, met vallen en opstaan, vooruit. Ze heeft deze week vier dagen in het ziekenhuis gelegen vanwege een infectie aan de luchtwegen en koorts. Ze kan inmiddels zelfstandig zitten. Haar eerste tandjes zijn doorgekomen en af en toe kan ze voorzichtig, met vasthouden, op haar beentjes staan. We blijven haar sponsoren met speciale voeding en koemelk en gaan intussen in gesprek met de kinderbescherming hoe verder te handelen i.v.m. de slechte leefomstandigheden thuis voor Doughlas en GraceMary.

Dit was in het kort ons drukke weekje. We hebben heel wat kilometers afgelegd en een keer zijn we een slang tegen gekomen. Gelukkig was die banger voor ons dan wij voor hem, maar toch. Ik kom ze liever niet tegen. Ook buffels bleken in de buurt toen we in Park Village de gezinnen bezochten. Op niet al te grote afstand werden rubber kogels afgeschoten om de buffels te verjagen. Hier en daar staan ook uitkijkposten in de bosachtige velden om zo mensen te waarschuwen als er een kudde aan dreigt te komen. Ook volgende week staat ons een vol programma te wachten en hiervan zal ik u op de hoogte houden. Tot volgende week, Ellen.