
Charles (8) is de zoon van Anna. Waar we vorige week nog dachten dat ze 15 was toen haar oudste kind werd geboren, werd ons vandaag met het tweede intake gesprek duidelijk dat ze geen vijftien maar dertien was toe ze zwanger werd. Leerling in de derde klas van de basisschool en vierde klas leerling toen Charles geboren werd. Veertien jaar oud!
Hoe voed je een kind op als je zelf nog een kind bent. Door armoede en onwetendheid geteisterd hield zij de kleine Charles bij zich. Communiceerde nauwelijks met hem. Dit gebrek aan interesse en zijn enorm lage zelfbeeld zijn waarschijnlijk de oorzaak dat dit jongetje niet kan praten. Met zijn gehoor is niets mis. Ook is er met zijn verstand niets mis. Twee jaar na hem volgde broertje Moses en weer twee jaar later zusje Mary.
Anna is bij haar moeder gaan wonen waar ze samen met haar twee zussen een kamertje deelt. De drie kinderen slapen op een, wat ooit leek op een, bank. Een kleigrond in de kamer en gaten in de golfplaten en tussen de muren waardoor de regen vrolijk naar binnen gutst als de regen hier naar beneden klettert.
Vandaag hebben we de schooluniformen, schoenen en gedoneerde kleding vanuit Nederland gebracht. Er werd druk gepast en alledrie waren enorm blij met de nieuwe kleren. Ook de Happy Horse knuffels werden dankbaar aangepakt waarbij de kleine Mary het beestje van onder en van boven onderzocht en liefkozend drukte ze het konijntje tegen haar wang.
Morgen brengen we het drietal naar school. Voor het eerst in hun jonge leventje gaan ze naar school. Ook zijn we dringend op zoek naar een psycholoog die Charles onder haar/zijn vleugels wil nemen want we zijn ervan overtuigd dat dit jongetje ergens een trauma heeft opgelopen. Hij staat op de wachtlijst, onze wachtlijst wel te verstaan want op dit moment hebben we niet de fondsen om per direct te starten, voor spraakles. Iets wat zeer hard nodig is om te werken aan een betere toekomst voor hem.