Net waar je gaat denken ‘hier houdt de wereld op’  doemen er wat kleine huisjes op. Een grootvader verwelkomt ons en loopt met ons mee naar het hutje waar Onesmus woont met zijn ouders en drie zusjes en broertje. Een zandpad met een dalingspercentage van zeker 10%. 

Na een barre afdaling om vervolgens weer omhoog te klimmen ontmoeten we moeder Esther. Vader David is vanmorgen vroeg vertrokken om dagwerk te doen. Een baantje wat hooguit 70-80 eurocent per dag oplevert. Hier moet alles mee betaald worden. Eten, zeep, kleding maar ook schoolgeld. De ouders kunnen alleen Onesmus (13) en zijn zusje Veronicah (8) naar school laten gaan, de zusjes Victoria (6), en Virginia (1,5) en broertje John (4) blijven thuis. De ouders hebben geen schoolopleiding gehad na de basisschool. Nu ben ik niet snel tot tranen te roeren maar bij het zien van de armoede waarin dit gezin verkeert, moest ik toch wel even heel hard slikkern. Hier moet hulp komen. En het liefst zo snel mogelijk!

Onesmus is dus als oudste kind geboren in 2001. Aanvankelijk leek hij een gezonde baby maar een maand na zijn geboorte constateerde zijn moeder dat zijn rechterbeentje naar binnen trok en verdraaide. Omdat er geen geld was voor medische zorg hebben ze Onesmus nooit laten onderzoeken. Het gevolg is dat zijn linkerbeen normaal is gegroeid, zijn rechterbeen echter vertoont een afwijking kort onder de knie. Halverwege het scheenbeen zit zijn voet en ook deze is in grootte achtergebleven op zijn andere been. Onesmus gebruikt een stok om te lopen. Hij draait zijn korte voet om de stok en gebruikt deze als een soort been en zo gaat hij ook naar school. Een tocht  klimmend en dalend door de bergen rondom Uamani en zeker een uur lopen heen en dan ‘s middags ook weer terug.

Afgelopen donderdag hebben we de foto’s laten zien aan de arts in revalidatiekliniek Ol Kalou. We waren daar om de tweeling Faith en Mercy terug te brengen en hebben meteen actie ondernomen.
Vrijdag a.s. gaan we met Onesmus en zijn moeder naar de kliniek in Ol Kalou en wordt hij door de Keniaanse artsen onderzocht. Op 23 september volgt dan een tweede afspraak maar dan met de Italiaanse specialisten die dan over zijn en de operaties voorbereiden. De arts die we spraken was zeer hoopvol en we hopen op positief bericht.

Maar het helpen van Onesmus naar een betere toekomst, een waarin hij zelf kan lopen is niet het enige. Het gezin woont/slaapt in een hutje van nauwelijks 3x3 meter. Halverwege gescheiden door een doek. Hierachter slapen de ouders en het jongste kind op een bed wat op instorten staat. Er staat een klein eenpersoonsbed in het voordeel. Deels ontbreken de poten en zijn er stenen onder gezet om het enigszins recht te laten staan. Onemus en zijn broertje slapen aan de ene kant, zijn twee andere zusjes slapen aan de andere kant, alle benen naar elkaar toe. Een bed van nog geen 70cm breed en zeker niet langer dan 160cm. De muren vertonen grote gaten en ook het dak is zeer zwak. Het gebergte waar zij wonen wemelt van de grote slangen en het risico dat die naar binnen komen is dan ook zeer groot, met alle gevolgen vandien. De kinderen zien er zwaar ondervoed uit maar ondanks al hun ellende lachen en spelen ze. Moeder Esther was net begonnen met het bereiden van de mais voor de avondmaaltijd en dochter Veronicah nam haar taak automatisch over. Een prachtig gezin wat zich door de armoede niet laat kisten maar wat heel dringend hulp nodig heeft!

We hebben u nodig, wij kunnen dit niet alleen. Helpt u mee om hen op weg te helpen naar een betere toekomst? Gewoon omdat wij het zo goed hebben en met een heel klein beetje het verschil kunnen maken! Doen? Maak je donatie over naar NL12INGB0005368172 t.n.v. Stichting Circle4life o.v.v. Onesmus.
Wat zou het mooi zijn als en Onesmus geholpen kan worden maar ook een nieuw huis en school voor de kinderen!
Voor hen, door u, met  ons!