Stel je voor... voor het eerst in je jonge leventje buiten je bekende leefgebied. Voor het eerst opgenomen worden in een ziekenhuis en niet beseffen wat je te wachten staat. Je hebt honger maar je moest nuchter komen. Paniek in zijn ogen want voor het eerst moest er een thermometer onder zijn arm om zijn temperatuur te checken. Een koude stethoscoop op je blote bastje om je hartslag te controleren.
Dan eindelijk naar de afdeling waar al 9 andere kinderen wachten voor hun ingreep. Een arts die ons bemoedigend toesprak dat Eric absoluut in goede handen is en door de beste oogarts geopereerd gaat worden. Wat zal er allemaal door zijn koppie gaan...
De autootjes, het boek en het kleurboek met kleurpotloden die ik meegebracht had leiden even zijn aandacht af. Zijn ogen zijn gedruppeld en ineens gaat hij weer rechtop zitten, zich afvragend wat er gaat gebeuren. Zijn moeder mag bij hem blijven. Wij, maatschappelijk werkster Margarete Njeri en ik, moeten zo afscheid nemen en zien hem morgen terug. Lieve Eric, heel veel sterkte en succes. Morgen gaat je nieuwe wereld open voor je...