De weergoden waren ons duidelijk niet goed gezind vandaag. Vanmorgen kregen we nog 'groen' licht van onze boda boda rijder voor huisbezoeken in het berggebied; het had vannacht en vanmorgen niet geregend in Kitambaasye. Maar eenmaal onderweg naar Donyo begon het te regenen om ook niet meer te stoppen. De matatu (busje) richting Kitambaasye had slechts 1 ruitenwisser en op een schoongepoetst stukje voorraam na was alles beslagen. Aan mijn kant kwam de regen net zo hard door de deur naar binnen en de enige oplossing was om de paraplu uit te doen binnen:)
Eenmaal in Kitambaasye was het lopen, heuvel op heuvel af en na twee hard stromende waterkolken bleek de weg onbegaanbaar. Pauline Mutete's zus kwam door de bagger aangeploeterd en nam de tassen kleding van ons over. Pauline was gister naar een dorpje bij Matuu vertrokken om de begrafenis van hun oudste zus te regelen en de jongere zus lette deze dagen op de kinderen.
Donderdag ondernemen we een nieuwe poging.
Ook Serah Kavuli stond op het programma en lopend tussen de enorme hoosbuien door kwamen we daar aan. En toen begon de lange reis terug. Afgelegen en zonder vervoer gingen we lopend richting de doorgaande weg. Na een uur lopen hadden we het geluk nog in een volle matatu erbij gepropt te worden en reden we met 21 man terug naar Donyo. En guess what... het zonnetje begon te schijnen.... als dat geen goed voorteken is!